ศึกษาเกี่ยวกับไดโนเสาร์

ไดโนเสาร์ในภาพยนตร์ส่วนใหญ่เป็นจินตนาการ แต่การวิเคราะห์ฟอสซิลไดโลโฟซอรัสอย่างครอบคลุมรอบใหม่กำลังช่วยสร้างสถิติใหม่ ห่างไกลจากไดโนเสาร์ตัวเล็กที่มีรูปร่างเหมือนกิ้งก่าในภาพยนตร์ ไดโลโฟซอรัสตัวจริงเป็นสัตว์บกที่ใหญ่ที่สุดในยุคนั้น โดยมีความยาวถึง 20 ฟุต และมีลักษณะคล้ายกับนกในปัจจุบันมาก การวิเคราะห์ได้รับการเผยแพร่แบบเปิดในJournal of Paleontologyเมื่อวันที่ 7 กรกฎาคม ไดโลโฟซอรัสมีชีวิตอยู่เมื่อ 183 ล้านปีก่อนในยุคจูราสสิกตอนต้น แม้จะมีชื่อเสียงทางจอเงิน แต่นักวิทยาศาสตร์รู้เพียงเล็กน้อยอย่างน่าประหลาดใจว่าไดโนเสาร์มีลักษณะอย่างไรหรือเหมาะสมกับแผนภูมิต้นไม้ของครอบครัวจนถึงตอนนี้ อดัม มาร์ช ผู้เขียนนำกล่าวว่า "มันเป็นไดโนเสาร์ที่ดีที่สุดและรู้จักแย่ที่สุด" "จนกระทั่งมีการศึกษานี้ ไม่มีใครรู้ว่าไดโลโฟซอรัสมีหน้าตาเป็นอย่างไร หรือมีวิวัฒนาการอย่างไร" เพื่อหาคำตอบสำหรับคำถามเหล่านี้ Marsh ได้ทำการวิเคราะห์ตัวอย่าง Dilophosaurus ที่สมบูรณ์ที่สุดห้าตัวอย่างในขณะที่ได้รับปริญญาเอก จากมหาวิทยาลัยเทกซัสที่ Jackson School of Geosciences ในออสติน ตอนนี้เขาเป็นหัวหน้านักบรรพชีวินวิทยาที่อุทยานแห่งชาติ Petrified Forest การวิเคราะห์นี้ร่วมเขียนโดยศาสตราจารย์ Timothy Rowe จาก Jackson School ผู้ค้นพบตัวอย่าง Dilophosaurus สองในห้าตัวอย่างที่ได้รับการศึกษา การศึกษานี้เพิ่มความชัดเจนให้กับบันทึกการวิจัยที่ยุ่งเหยิงซึ่งย้อนไปถึงฟอสซิลไดโลโฟซอรัสตัวแรกที่ถูกค้นพบ ซึ่งเป็นตัวอย่างที่กำหนดมาตรฐานสำหรับการค้นพบไดโลโฟซอรัสที่ตามมาทั้งหมด ฟอสซิลนั้นถูกสร้างขึ้นใหม่ด้วยปูนปลาสเตอร์ แต่เอกสารในปี 1954 ที่อธิบายการค้นพบนั้นไม่ชัดเจนเกี่ยวกับสิ่งที่สร้างขึ้นใหม่ ซึ่งเป็นข้อเท็จจริงที่ทำให้ยากที่จะระบุได้ว่างานในยุคแรกๆ คำอธิบายในช่วงแรกระบุลักษณะของไดโนเสาร์ว่ามียอดที่เปราะบางและกรามที่อ่อนแอ ซึ่งเป็นคำอธิบายที่มีอิทธิพลต่อการพรรณนาถึงไดโลโฟซอรัสในหนังสือและภาพยนตร์ "จูราสสิค พาร์ค" ว่าเป็น ไดโนเสาร์ รูปร่างเพรียวที่ปราบเหยื่อด้วยพิษ แต่มาร์ชกลับพบว่าตรงกันข้าม กระดูกกรามแสดงอาการของการทำหน้าที่เป็นนั่งร้านสำหรับกล้ามเนื้อที่ทรงพลัง นอกจากนี้ เขายังพบว่ากระดูกบางส่วนมีรอยด่างด้วยช่องอากาศ ซึ่งจะช่วยเสริมความแข็งแรงให้กับโครงกระดูก รวมถึงยอดคู่ของมันด้วย Marsh กล่าวว่า "มันเหมือนกับการห่อหุ้มด้วยฟอง - กระดูกได้รับการปกป้องและแข็งแรงขึ้น" ถุงลมเหล่านี้ไม่ใช่เฉพาะของไดโลโฟซอรัส นกสมัยใหม่และไดโนเสาร์ที่มีขนาดใหญ่ที่สุดในโลกก็มีกระดูกที่เต็มไปด้วยอากาศเช่นกัน ในทั้งสองกรณี ถุงลมช่วยแบ่งเบาภาระ ซึ่งช่วยให้ไดโนเสาร์ตัวใหญ่จัดการกับร่างกายที่เทอะทะของพวกมันได้ และนกก็บินขึ้นไปบนท้องฟ้า นกหลายชนิดใช้ถุงลมเพื่อทำหน้าที่อื่นๆ ตั้งแต่การพองตัวของผิวหนังบริเวณที่ยืดออกในระหว่างพิธีการผสมพันธุ์ ไปจนถึงการสร้างเสียงเรียกร้องและกระจายความร้อน ช่องอากาศและท่ออากาศที่สลับซับซ้อนซึ่งขยายจากโพรงไซนัสของไดโลโฟซอรัสไปยังยอดของมัน หมายความว่าไดโนเสาร์อาจแสดงท่าทางที่คล้ายกันกับหมวกของมันได้ ตัวอย่าง Marsh ทั้งหมดที่ตรวจสอบมาจากการก่อตัวของ Kayenta ในแอริโซนาและเป็นของชาตินาวาโฮ พิพิธภัณฑ์ซากดึกดำบรรพ์แห่งมหาวิทยาลัยแคลิฟอร์เนียไว้วางใจตัวอย่างสามตัวอย่าง พิพิธภัณฑ์ประวัติศาสตร์โลก Jackson School เก็บทั้งสองที่ค้นพบโดย Rowe Matthew Brown ผู้อำนวยการของ Vertebrate Paleontology Collections กล่าวว่า "ความรับผิดชอบที่สำคัญที่สุดประการหนึ่งของพิพิธภัณฑ์ของเราคือการดูแลจัดการ "เรารู้สึกตื่นเต้นมากที่ได้ช่วยแบ่งปันซากดึกดำบรรพ์ของนาวาโฮที่มีชื่อเสียงเหล่านี้กับโลกผ่านการวิจัยและการศึกษา ตลอดจนอนุรักษ์ไว้สำหรับคนรุ่นอนาคต" เพื่อเรียนรู้เพิ่มเติมว่าฟอสซิลเปรียบเทียบกันอย่างไร มาร์ชได้บันทึกลักษณะทางกายวิภาคของฟอสซิลแต่ละชนิดหลายร้อยรายการ จากนั้นเขาใช้อัลกอริธึมเพื่อดูว่าตัวอย่างเป็นอย่างไรเมื่อเปรียบเทียบกับฟอสซิลชิ้นแรก ซึ่งยืนยันว่าพวกมันคือไดโลโฟซอรัสทั้งหมดจริงๆ อัลกอริธึมยังเปิดเผยว่ามีช่องว่างทางวิวัฒนาการที่สำคัญระหว่างไดโลโฟซอรัสกับญาติไดโนเสาร์ที่ใกล้เคียงที่สุด ซึ่งบ่งชี้ว่าอาจมีญาติอื่นๆ อีกมากมายที่ยังไม่ถูกค้นพบ บันทึก Dilophosaurus ที่ได้รับการแก้ไขจะช่วยให้นักบรรพชีวินวิทยาสามารถระบุตัวอย่างได้ดีขึ้นในอนาคต Marsh กล่าวว่าการวิจัยกำลังถูกนำไปใช้จริงแล้ว ท่ามกลางการวิเคราะห์ของเขา เขาค้นพบว่าสมองเล็กๆ ในคอลเลกชันของโรงเรียนแจ็คสันเป็นของไดโลโฟซอรัส “เรารู้ว่ามันไม่ใช่ไดโนเสาร์ชนิดใหม่ แต่เป็นไดโลโฟซอรัสที่ยังเด็ก ซึ่งเจ๋งมาก” มาร์ชกล่าว